Loop je door het bos dan zie je dat de meeste bomen hun blad al kwijt zijn. De eerste officiële nachtvorst hebben we ook al achter de rug, dus de gordijnen kunnen weer dicht. De kachel mag weer wat hoger en gelukkig eten we wat vaker een Hollandse stamppot.
Klinkt allemaal geweldig, maar de herfst is voor veel mensen een nare periode. Velen associëren herfst met koud, guur, donker en veel te nat. “De blaadjes vallen weer van de bomen” houdt voor veel mensen in dat er een periode van somberheid en depressie aanbreekt.
Mijn persoonlijke associatie met “vallend blad” is dat er ruimte komt voor nieuw blad, nieuw leven, nieuwe kansen en mogelijkheden. Maar eerst moet dat oude blad opgeruimd worden. Door heel de gemeente zijn de bladkorven weer geplaatst en daar kan het blad in gegooid worden. En tegenwoordig is het heel gebruikelijk om dan de bladblazer te pakken, volgooien met brandstof, de gehoorbeschermers op en gaan met dat ding. Probleem is dat niet iedereen in je directe omgeving gehoorbeschermers op het hoofd heeft. En die heb je echt nodig, want die bladblazers maken een ongelooflijke rot herrie. En dan denk ik: “wat is er mis met een bladhark”?
Veel meer tijd kost het niet om te harken, het is een stuk aangenamer voor de buren, een bladhark stoot echt minder CO2 uit en je hebt tijd om na te denken. En nadenken met zo’n rammelend ding op je rug en gehoorbeschermers op je hoofd, dat gaat niet samen.
Rust creëren, rekening houden met je naasten, oog hebben voor het milieu en de boel netjes aan kant maken. Allemaal zaken waar Gemeentebelang voor staat. Ook deze herfst. Ik pak in ieder geval de hark! Werkt nog steeds uitstekend.
Een appeltje voor de dorst
Onlangs stond ik, op uitnodiging van een vriendin, appels en peren te plukken bij haar in de tuin. Een waar genot en...
