De zwijgende meerderheid

3 augustus 2019

Het is Pride week. De Amsterdam Pride kan je ondertussen gerust een festival noemen; een week lang is het feest in onze hoofdstad. Een emancipatoir feest met sport, kunst en cultuur, roze kerkdiensten en natuurlijk de bekende Canal Parade.

Vorig jaar zat ik bij Radio Nunspeet tijdens het wekelijkse politieke uurtje. Presentator Dick Baas vroeg me, naar aanleiding van de discussie rond de regenboogvlag, of ik dacht dat homo’s en lesbiënnes geaccepteerd worden in Nunspeet. Ik antwoorde volmondig ‘ja’.

Achteraf realiseerde ik me dat ik misschien naïef was. De zekerheid waarmee ik antwoordde was een reflectie van hoe ik hier persoonlijk naar kijk, eigenlijk kon ik me simpelweg niet voorstellen dat anderen -een enkeling daargelaten- daar anders over denken. Het zit ook in het DNA van Gemeentebelang: “Wij willen niemand bepaalde principes opdringen en eerbiedigen ieders eigen overtuiging. Wij wensen geen verschillen te maken ten bate van religie, politiek, rang en stand, waar het de rechten en fundamentele menswaarden van onze gemeenteleden betreft”. En al wil ik graag denken dat ‘we’ hier in Nunspeet echt wel toleranter zijn dan in andere delen van het land, zeker weten doe ik het niet meer. Het is in ieder geval geen gegeven dat ik zondermeer kan aannemen.

Dat kwam onder andere door de 3Doc ‘ik ben er geen, ik ken er geen’, afgelopen woensdag uitgezonden door de EO (aanrader om terug te kijken!), maar ook het jaarlijkse onderzoek van het 1vandaag opiniepanel. Je wordt met de neus op de feiten gedrukt: Volgens 61 procent van de ondervraagde LHBTI+’ers is het een probleem om in Nederland open te zijn over je geaardheid, 58 procent van de ondervraagden voelt zich niet vrij om hand in hand te lopen met hun partner, 63 procent van de LHBTI+’ers voelt zich niet vrij om een kus op de mond te geven in het openbaar.

Ik schrok er van. Niet zozeer omdat ik dit niet wist – dit zijn eigenlijk jaarlijks terugkerende cijfers -, maar omdat ik mij plots realiseerde dat ik bij die, min of meer passieve, zwijgende meerderheid hoor. De zwijgende meerderheid die iemand met een andere geaardheid volledig accepteert, maar daardoor ook denkt dat homoacceptatie in Nederland niet zo’n probleem meer is. “Officieel is het in Nederland goed geregeld en geaccepteerd, maar in de praktijk lopen veel LHBTI+’ers toch tegen een samenleving aan die niet zo tolerant is”, legt een panellid bij 1vandaag uit.

Terug naar Nunspeet. Vorig jaar was er een levendige discussie rondom het wel of niet hijsen van de regenboogvlag boven het gemeentehuis. Gemeentebelang heeft toen aangegeven éérst een raadsdebat en -besluit hierover te willen hebben. Ik sta nog steeds achter die beslissing, al heeft het veel weerstand opgeleverd. Het is namelijk dat gesprék wat nog zoveel meer meerwaarde heeft. Die dialoog, waar íedereen zich kan uitspreken, is namelijk erg nodig. ‘Zomaar’ een vlag ophangen en dan de volgende dag als vanouds doorgaan verandert niets. We moeten in gesprek, met respect voor íeders overtuiging en mening, ook dát zit in het DNA van Gemeentebelang. We moeten in gesprek, vooral die zwijgende meerderheid. Ik dus ook.

Pieter Jan van Rossen

Eerdere blogs

Een appeltje voor de dorst

Een appeltje voor de dorst

Onlangs stond ik, op uitnodiging van een vriendin, appels en peren te plukken bij haar in de tuin. Een waar genot en...

Het blijft mensenwerk

Het blijft mensenwerk

Dit is mijn eerste weblog als Gemeentebelanger. Sinds een paar maanden ben ik steunfractielid. In deze rol ben ik geen...