Er is momenteel van alles aan de hand in de wereld, meer geweld, meer verruwing, minder sociale cohesie. Wie het nieuws volgt, kan zomaar het idee krijgen dat de samenleving achteruitholt. Alleen: dat dachten ze twintig jaar geleden ook, en vijftig jaar geleden ook.
Dit las ik pas in een artikel in een landelijke krant. Gaat de samenleving achteruit en worden we asocialer met zijn allen, of is dat een gedachte die eigenlijk altijd heerst?
We maken ons druk om het steeds asocialer wordende verkeer, zo ervaren we dat, het rijgedrag op fatbikes, ongeregeldheden bij oud & nieuw en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Uit onderzoek blijkt dat het ervaren van achteruitgaan van de fatsoensnormen en de maatschappij van alle tijden is. Mensen denken dat het gevoel van verval iets van deze tijd is, maar iemand geboren in 1990 of eerder al in 1970 of 1960 heeft de zelfde ervaring.
Bovendien krijgen we tegenwoordig alles mee via de media in welke vorm dan ook. Het veranderende gedrag zal van alle tijden zijn, maar toch zijn er voorbeelden waarvan ik denk, dat zouden we ‘vroeger’niet in ons hoofd halen om te doen; neembijvoorbeeld het toegenomen geweld tegen politie, brandweer en ambulance, een totaal onacceptabele ontwikkeling welketot een dieptepunt is gekomen de laatste jaren.
We hebben minder geduld, ik schreef er al eens eerder over. We moeten of willen alles snel, snel door het verkeer ergens heen, snel iets hebben, liefst gisteren, en geven elkaar daardoor ook minder de ruimte.
Gelukkig ervaar ik ook de andere kant en zijn er mensen ook gewoon aardig, met de juiste normen en waarden, en kijken we naar elkaar om. Laten we dat vooral koesteren, het is nodig, voor jezelf en voor de ander. Als we allemaal iets liever zouden zijn voor elkaar, zou de wereld er een stuk beter uitzien. En nee, daar lossen we niet de wereldproblematiek maar zo mee op, maar toch is het belangrijk. Leven en laten leven.
Rest mij u een fijn weekend te wensen.
Daniëla Koster
