I AM NUNSPEET

15 december 2018

Twee weken geleden was ik met mijn vrouw een paar dagen in Amsterdam. Niet als raadslid op werkbezoek of iets anders zakelijks maar gewoon als toerist. Toch ga je als inwoner van Nunspeet en met het adviesbloed wat ik nu eenmaal in me heb toch rondkijken en vergelijken om te kijken of je zaken ziet waar je in Nunspeet nog wat van zou kunnen leren. Hieronder, zonder al te veel nuance, de belangrijkste ervaringen en conclusies:

Rondlopend langs de grachten en over het museumplein begon ik mij direct wat te schamen over het feit dat ik altijd zit te zeuren over het opruimen van het blad van de bomen rond ons huis. In Amsterdam moeten mensen met hun hond op zoek naar die ene boom in de buurt waar de hond zijn behoefte mag doen. En dan heb je een Vondelpark met bomen en daar kan je met je hond maar op twee kleine plekjes terecht. Conclusie op dit punt: dan maar wat blaadjes ruimen, al mag de gemeente daarbij wel wat meer helpen.

Wij zaten twee dagen in een hotel in een nette maar kleine kamer met uitzicht op de gracht. Voor de prijs die we betaalden kan ik in Nunspeet ruim een week doorbrengen met minimaal dezelfde faciliteiten. En dan heb ik het nog niet over het parkeren: €50 per dag, maar gelukkig had het hotel een plek die maar €30 hoefde te kosten. Weer luidt de conclusie: Nunspeet is zo gek nog niet!

Als echte toeristen hebben we de nodige musea bezocht, langs de grachten gelopen en een boottochtje gemaakt. En dat alles in het bijzijn van hordes andere toeristen. Met name Japanners zijn zoals bekend gek op Amsterdam. Onze boottocht hebben wij dan ook volbracht met twee Europeanen en naar schatting 80 Japanners. Niets mis met Japanners maar de conclusie die ik wel heb getrokken: blij dat onze treintjes niet vol zitten met mensen met fototoestellen en taxfree tasjes.

Wat natuurlijk wel opvalt is enorme variëteit aan mensen die er in Amsterdam rondlopen. Je ziet mensen in alle kleuren van de regenboog (dubbele betekenis!) en iedereen leeft met elkaar en dwars door elkaar heen. Mijn conclusie in deze: wat we als Gemeentebelang in Nunspeet met succes proberen uit te dragen: “iedereen hoort erbij en we doen het samen” gebeurt dat al op grote schaal.

Uiteraard hebben we deze dagen ook gebruikt om de Amsterdams terrassen en restaurants uit te proberen. Natuurlijk is het aantal horecagelegenheden niet te vergelijken met Nunspeet omdat er simpelweg veel meer vraag in Amsterdam is. We moeten ook op dit gebied geen tweede Amsterdam proberen te worden maar wat wel opvalt is dat de gelegenheden veel gezelliger en eigentijdser zijn dan bij ons. Mijn conclusie in deze: wellicht moeten onze horeca-ondernemers toch eens gaan buurten in de grote steden.

Samenvattend: Laten we alsjeblieft lekker Nunspeet blijven en ver blijven van stadse fratsen. Wel kunnen we op sommige punten wat kopiëren want dat weten de Japanners (daar zijn ze weer!) ook al jaren: beter goed gekopieerd dan slecht verzonnen. Eén ding weet ik zeker: Liever verlichte herten dan grote letters I AM NUNSPEET !

Marc Konings

Eerdere blogs

Een appeltje voor de dorst

Een appeltje voor de dorst

Onlangs stond ik, op uitnodiging van een vriendin, appels en peren te plukken bij haar in de tuin. Een waar genot en...

Het blijft mensenwerk

Het blijft mensenwerk

Dit is mijn eerste weblog als Gemeentebelanger. Sinds een paar maanden ben ik steunfractielid. In deze rol ben ik geen...

Freeriders

Freeriders

Laatst mochten wij (de gemeente en alle politieke partijen) een brief ontvangen van de voorzitter van Nunspeet...