Ook als lokale partij hebben wij uiteraard de verkiezingen voor de provinciale staten en indirect voor de eerste kamer nauwlettend gevolgd. Het is beschreven in het zogenaamde huis van Thorbecke: er is een duidelijke relatie en samenhang tussen landelijke, regionale en lokale politiek. Deze staatsman heeft in 1848 de basis gelegd voor de huidige staatsinrichting of in normaal Nederlands: hoe we dit land besturen. Sinds de verkiezingen van medio maart vallen de partijen over elkaar heen over de kloof die ontstaan is tussen de landelijke politiek en de beleving van de mensen met name in de regio’s en gemeenten die wat verder weg liggen van het westen. Ik vraag me sterk af of deze kloof in 2023 ontstaan is. De onvrede over het betuttelen vanuit Brussel en het onbegrip/ de onkunde vanuit Den Haag is in mijn optiek al decennia een gegeven. De onderwerpen zijn anders: immigratie, fundamentalisme, landbouwbeleid, milieubeleid en de partijen zijn anders: centrumpartij (Janmaat, u weet wel…), LPF, FvD, BBB maar het is steeds tussen de 20 en 30% van de bevolking die zich niet vertegenwoordigd voelt door de traditionele partijen. Dit dan nog naast de 20-30% van de kiezers die niet komen stemmen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het huis van Thorbecke wellicht aan herziening toe is. In het middenvan de 19e eeuw was er bijvoorbeeld nog geen EU, hadden we geen auto’s, geen vliegtuigen, geen social media en waren er wereldwijd twee miljard mensen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Toch proberen we ons landje nog steeds op dezelfde manier aan te sturen als in 1848. Een andere verhouding tussen de bestuurslagen is minimaal het overwegen waard. Dualsisme en taakafbakening zijn kernbegrippen van Thorbecke terwijl in mijn optiek samenwerking en slagvaardigheid in deze tijd de kern zouden moeten zijn. Daarvoor moeten de taken en verantwoordelijkheden neergelegd worden bij de bestuurslaag waar de uitvoering het best plaats kan vinden. In veel gevallen is dat de gemeente of de regio en zeker niet in Brussel of Den Haag. Belangrijk is in ieder geval dat er keuzes gemaakt worden want bij mij en vele anderen is nu het gevoel dat iedereen zich overal mee bemoeit tenzij het echt moeilijk wordt dan is een ander ineens verantwoordelijk. Denk aan het stikstofbeleid, woningbeleid, migratiebeleid etc.. Ook bij het verplaatsen van verantwoordelijkheden geldt nog steeds dat je het op deze gebieden niet iedereen naar de zin kan maken maar wel dat je beleid maakt met gevoel voor de bevolking en de lokale uitdagingen. Beleid op menselijke maat dus.
Ik ben blij dat ik vanuit de lokale politiek en een lokale politieke partij deze menselijke maat kan inbrengen en proberen vast te houden want iedereen van mijn leeftijd, en zeker de vrouwen, weten: kloven daar wordt je niet blij van
