Eindelijk zijn ze er uit in Den Haag. Er was al geruime tijd gemor te horen dat het allemaal wel erg lang duurde, maar eerlijk is eerlijk: het heeft ook wel eens fors langer geduurd. En simpel was het allemaal ook niet, zowel de politieke verhoudingen als de inhoudelijke uitdagingen die op tafel liggen maakten het niet gemakkelijk. Maar er ligt een akkoord en men kan weer verder met het vormen van een regering. En daar hebben we allemaal behoefte aan, want hoe je ook denkt over de plannen en de partijen, géén regering is áltijd slechter.
De luxe van een lokale partij is dat we er helemaal niets van hoeven te vinden. Onze aandacht ligt bij ónze gemeente en ónze inwoners. Daar willen we de goede dingen voor doen en wat in Den Haag of Brussel gebeurt veranderen we als Nunspeetse clubje toch niets aan. Eén van de mooie dingen en krachten van Gemeentebelang is de diversiteit in ook politieke voorkeur. Binnen onze club zitten mensen die landelijk links, rechts of midden stemmen. Bij de één zult u dus enthousiasme vinden, bij de ander misschien wat minder. Gemeentebelang is ook wat dat aangaat een aardige afspiegeling van onze samenleving denk ik.
Afijn, er is dus een hoofdlijnenakkoord en aan ambitie om de grote uitdagingen aan te pakken ontbreekt het allerminst. En goed om regelmatig te lezen dat gemeentes de ruimte en ondersteuning krijgen om ook op lokale schaal daarin de juiste stappen te zetten. Op verschillende plekken in het akkoord lezen we dat Den Haag meer de samenwerking met gemeenten wil zoeken. En dat is natuurlijk mooi, al hoop ik dan niet dat die samenwerking niet eindigt in het ‘parkeren’ van taken bij gemeentes die voor de landelijke overheid te ingewikkeld of kostbaar blijken, zoals we eerder vaak het resultaat was. Laten we van het positieve uitgaan.
En toch was ik van de week teleurgesteld. Nogmaals: op deze plek geen inhoudelijk oordeel over de plannen en poppetjes van mij kant. Maar dus wel teleurstelling en wel om het volgende:
In het akkoord is dit te lezen onder het kopje ‘energietransitie’:
Stabiel beleid is belangrijk: burgers en bedrijven moeten weten waar ze aan toe zijn. Het klimaatbeleid moet draagbaar, haalbaar en uitvoerbaar zijn; handelingsperspectief voor burgers en bedrijven is cruciaal. We houden ons aan de bestaande afspraken;
Volgens mij kan bijna niemand het daarmee oneens zijn. Mij is het in ieder geval uit het hart gegrepen.
Maar toen kwam daar van de week het eerste addertje onder het gras vandaan: de volledige afschaffing van de salderingsregeling voor mensen met zonnepanelen. Nergens stond dit in het akkoord benoemt, maar uit een financiële bijlage bleek dat, ondanks dat de Eerste Kamer pas nog anders besloot en veel sneller dan het huidige kabinet van plan was er een dikke streep doorheen gaat. Niet alleen worden bestaande afspraken dus niet gehandhaafd, maar is er ook sprake van een nogal zwabberend beleid.
Daar baal ik stiekem een beetje van. We hebben thuis net een jaar geleden een paar zonnepanelen op het dak laten leggen en moeten nu maar zien of die investering zich ooit uitbetaalt, maar daar gaat het me nu absoluut niet om. Het gaat ook niet eens om de maatregel op zich, want ook ik snap best dat nu andere mensen betalen voor het rendement van een zonnepaneel-eigenaar.
Maar waar ik teleurgesteld over was, was dat dit als een soort konijn uit de hoge hoed tevoorschijn kwam. In het akkoord staat immers iets heel anders, zo lazen we net. En dan komt dit uit een bijlage toch tevoorschijn. En of je nu rechts, links of meer in het midden zit, progressief en conservatief, volgens mij had iedereen in Nederland vooral behoefte aan dat de politiek in Den Haag gewoon weer eens wat vaker doet wat het zegt en zegt wat het doet. En geen ‘trucjes’: A zeggen, maar eigenlijk een beetje B doen. Als ik persoonlijk één verwachting mocht aanwijzen waarvan ik hoop dat deze nieuwe machthebbers, met nota bene twee geheel nieuwe partijen die zich daar veelal voorop laten staan, het gingen waarmaken, was gewoon eerlijke politiek en iets minder van dat ‘Haagse geneuzel’. Gewoon iets meer doen zoals in Nunspeet zeg maar. En dan is dit maar één voorbeeld.
De formatie schetste al wel een beeld dat het allemaal minder verfrissend was dan iedereen hoopte, maar ik begin steeds meer te vrezen (en hopen dat ik me vergis) dat het beleid van deze regering misschien anders wordt, maar de manier van politiek bedrijven gewoon oude wijn in nieuwe zakken blijkt.
Pieter-Jan van Rossen
