Meten is Weten!
Althans, dat dacht ik…
Afgelopen maandag heb ik een lezing bezocht met in de uitnodiging als prikkelende titel:
“Wateropgave, Europese richtlijnen of Nederlands wensdenken?”
Omdat mijn portefeuille o.a. de onderwerpen riool, water en agrarische zaken bevatten, heb ik deze bijeenkomst samen met een fractiegenoot bijgewoond.
Nederland en de andere landen van de Europese Unie vinden goede waterkwaliteit belangrijk in alle Europese wateren. Omdat water zich niks van landsgrenzen aantrekt, heeft Europa in 2000 gezamenlijk afgesproken om maatregelen te nemen in de Kaderrichtlijn Water. Deze richtlijn bepaalt dat de wateren in 2027 een goed leefgebied moeten vormen voor de planten en dieren die er thuishoren. Hier is nog grote winst in te behalen door leefgebieden te herstellen, vissen ruim baan te geven en het water schoon en gezond te houden.
Op 5 december 2023 kwam Piet Adema, demissionair minister LNV, met zijn kaart met Nutriënten Verontreinigde gebieden. Ruim de helft van het platteland werd ingekleurd als vervuild. Dit is opmerkelijk, aangezien Europa enkele jaren daarvoor nog bekend maakte dat grote delen van Nederland juist op koers liggen, om in eindjaar 2027 de doelen te halen. Heeft Adema de juiste gegevens gebruikt voor het maken van zijn NV-kaarten?
Opmerkelijk is ook de wijze waarop waterschappen de stikstof- en fosfornormen vaststellen voor hun wateren. In de praktijk leidt dit ertoe dat verschillende waterschappen, verschillende normen hanteren voor vergelijkbare wateren. Het ene waterschap laat de normen wetenschappelijk onderbouwen, het andere waterschap stelt bij (politiek) bestuursbesluit onhaalbare normen vast. Welke waterschappen hebben hun normstelling goed op orde, en welke waterschappen niet?
Voor mij leverde het bezoek aan deze lezing heel veel vragen op:
Nu ik deze avond heb bijgewoond werd mijn beeld flink bijgesteld en lijkt een groot deel van Nederland weldegelijk op koers als het gaat om de kwaliteit van grond- en oppervlaktewater en het halen van de ecologische doelen. Waarom wil Den Haag ons dan anders doen geloven?
Mijn “waarom vragen” zijn naar aanleiding van deze lezing dus geenszins beantwoord en geven mij reden tot zorgen. Zorgen over hoe transparant bestuurlijk Nederland zich opstelt en hoe men omgaat met zorgvuldige besluitvorming op basis van onomstotelijk bewezen feiten.
Binnen de fractie van Gemeentebelang baseren we onze mening op stukken die wij aangeleverd krijgen via het college vanuit de ambtelijke organisatie, op zienswijzen, op inspraakreacties en door opgedane kennis tijdens werkbezoeken alvorens wij een standpunt over een bepaald onderwerp innemen.
Essentieel is en blijft dat alle informatie die je krijgt aangereikt (vanuit welke overheid dan ook) waarop besluitvorming voor nieuw beleid dient plaats te vinden, 100% betrouwbaar en op basis van (wetenschappelijk) onderbouwde feiten moet zijn! Alleen zo kan de overheid het vertrouwen in haar burgers stapje voor stapje terugwinnen!
Martin Mol
