Over een paar weken mogen we weer naar de stembus voor de Tweede Kamerverkiezingen. De eerste kieswijzers staan online en ik hoop dat iedereen de moeite neemt om goed uit te zoeken welke partij écht bij hem of haar past.
Toch zijn de Tweede Kamerverkiezingen ook altijd een bijzonder moment. Het is een moment om in de spiegel te kijken; wat ging er goed in de afgelopen jaren en wat ging er mis?
Mijn persoonlijke visie
Wat mij persoonlijk opvalt in de Haagse politiek, is de enorme polarisatie. Partijen lijken elkaar het licht niet meer in de ogen te gunnen. Partijen leggen hun focus op dat ene speerpunt dat hen uniek maakt, maar vergeet dat een land juist op de volle breedte bestuurd moet worden. Dit zien we ook terug in de val van ons vorige kabinet. In plaats van samen oplossingen zoeken en verantwoordelijkheid te nemen, wijzen we steeds vaker een ‘boeman’ aan. Een groep mensen of een andere partij die de schuld krijgt. Als iemand zijn zin niet krijgt, beginnen we met ons om heen slaan i.p.v. reflecteren. Politieke leiders zouden daar boven moeten staan, maar vaak doen ze er zelf vrolijk aan mee. Dat dit leidt tot nog extremere polarisatie is een feit. Waar we “vroeger” nog gewoon links, midden en rechts hadden, gaat het nu alleen nog maar over de nieuwe labels; extreem links enextreem rechts. De partijen in het midden worden gedwongen om kleur te bekennen of dusdanig geframed dat het lijkt dat ze toch meer tot het ene kamp behoren, dan het andere kamp. Hierdoor worden de loopgraven alleen maar dieper worden en lijkt onze landelijke politiek in een impasse te komen. Wie deze verkiezingen ook de meeste zetels wint, formeren zal een enorme klus gaan worden.
Wie schreeuwt het hardst?
Het lijkt soms alsof wie het hardst roept, het meest bereikt. Dat zie je niet alleen in de Kamer, maar ook op straat. Eerst waren er de boerenprotesten, daarna de klimaatactivisten van ExtinctionRebellion die de A12 blokkeerden, en inmiddels zie je ook studenten en vakbonden geregeld actievoeren. Protest hoort bij een democratie, maar tegenwoordig gaat het meer om confrontatie, dan om dialoog.
Het doel van een protest is mijns inziens om ongenoegen te uiten en om een statement te maken. De gevolgen van de huidige protesten, die ook met veel politiegeweld en vandalisme gepaard gaan, zijn vooralsnog vooral voer voor de oppositie: “kijk wat extreem links doet” of “kijk wat extreem rechts doet.” Dat terwijl de uitspraken van onze politici juist de reden zijn dat deze mensen zich geroepen voelen om te protesteren.
Waar blijft de rust?
Wat ik mis in de landelijke politiek, is een partij die gewoon normaal doet. Geen loze kreten, geen populistische beloftes die toch niet waargemaakt worden. Gewoon rust, stabiliteit en verbinding. Partijen die wél met elkaar om tafel durven te zitten en zoeken naar oplossingen waar de meeste mensen beter van worden.
Wat ik zelf ga stemmen weet ik nog niet. En daar heb ik best moeite mee. De komende weken zullen voor mij dan ook bestaan uit veel lezen, kieswijzers invullen en uiteindelijk kiezen voor de partij die het beste bij mij past.
Hoe doen we dat lokaal?
In maart 2026 mogen we ook lokaal weer stemmen voor de Gemeenteraadsverkiezingen. Waar ik stiekem in Nunspeet best trots op ben, is het feit dat we hier nog normaal doen. In Nunspeet lukt het partijen meestal nog gewoon om met elkaar door één deur te gaan. Geen harde populistische leuzen, maar nuchter, Nunspeets boerenverstand.
Natuurlijk zijn we het ook lokaal niet altijd met elkaar eens en zien we ook lokaal soms de nodige onrust ontstaan. En dat mag ook. We leven nou eenmaal in een gekke tijd waarin er forse tekorten zijn op het gebied van wonen, maar er zijn ook steeds meer mensen die zorg nodig hebben, boodschappen worden met de dag duurder en ook onze gemeente moet zich buigen over gevoelige onderwerpen zoals asiel. Maar zolang we blijven luisteren, begrip tonen en samenwerken, komen we een heel eind. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: rust, stabiliteit, en bestuurders die hun werk doen voor onze inwoners.
Tot slot
Ga stemmen op 29 oktober en doe voldoende onderzoek door kieswijzers te raadplegen. Maar, laat je niet meeslepen door wie het hardst roept of de felste leus heeft. Gebruik je gezond verstand, kies wat écht bij jou past, en laten we samen zorgen dat politiek weer draait om verbinding in plaats van verdeling.
