‘Vroeger hoefde je dat niet te doen, dan kreeg je gelijk een draai om je oren’. Je hoort dat wel eens als een jochie iets uitgevreten heeft. Maar tegenwoordig is niet meer de tijd van vroeger. Geenszins. Vroeger en nu is in geen enkel opzicht meer met elkaar te vergelijken.
Mijn kleinkinderen (9 en 12 jaar) hebben tegenwoordig een bankpas. Daar wordt hun zakgeld op gestort, ze pinnen bij de Jamin en checken tussendoor hun saldo. Vroeger hadden we geen zakgeld, laat staan een bankpas. Om maar aan te geven dat de tegenwoordige tijd een volstrekt ander beroep doet op onze kinderen. Vijftig jaar geleden kwam je uit school en ging je tollen, stoepranden en pijltjes blazen. Mijn kleinzoon krijgt geen pijltje gedraaid. 2 dagen bezig geweest met stroken krant en spuug en het resultaat is nul. Maar Insta, Facebook, Snapchat, Playstation 4 en al die andere zaken kent hij als geen ander. Kinderen krijgen zoveel meer prikkels te verwerken dan 50 jaar geleden dat het verwarrend of vermoeiend kan zijn voor hen. Als ouder heb je tegenwoordig ook een volstrekt andere verantwoordelijkheid dan vroeger. Je hebt een veel meer controlerende taak en het wordt echt van een ouder verwacht om in contact te zijn en te blijven met je kind. Blijf het gesprek aangaan. Doe je dat niet dan zijn kinderen binnen no-time verdwaald in deze hectische tijd. De kans op ontsporing is dan ook groter. Twee weken geleden ben ik echt verrot gescholden door een klein manneke van 12 jaar. Om niets! Er stonden wat mensen om heen die, net als ik, van verbazing geen woord uit konden brengen.
Dat kinderen eerder in aanraking komen met jeugdzorg is ook een maatschappelijke ontwikkeling die best wat zorg met zich mee brengt. Landelijk en ook lokaal is sprake van een forse toename als het gaat om gebruik van Jeugdzorg. In eerste instantie is dat een heftige ontwikkeling, omdat dit onze kinderen raakt. Niemand wil met zijn kind naar een hulpverlener. Tegelijkertijd is deze ontwikkeling ook een financiële uitdaging voor gemeenten. Hoe kunnen we de toegenomen kosten weer in beheer krijgen. Gemeente Nunspeet is hier volop mee aan de slag en ook Gemeentebelang is hier nauw bij betrokken.
Graag wil ik benadrukken dat het eerste deel van dit verhaal, wat Gemeentebelang betreft, los staat van het tweede deel. Wij willen in geen enkel opzicht een oorzaak aanwijzen en bij wie dan ook de schuld leggen. Wel zien we dat deze complexe maatschappij voor onze jongeren invloeden met zich mee kan brengen wat maakt dat een deel van de jeugd aan moet kloppen bij de jeugdhulp, omdat ze helaas vast dreigen te lopen. Voor Gemeentebelang staat in ieder geval voorop dat ieder kind geholpen moet worden. Wel moeten we met elkaar nadenken over normaliseren en optimaliseren. Een ‘kortdurende interventie aan huis’ kan soms effectiever zijn dan langdurige behandeltrajecten.
Doen wat we moeten doen en Laten wat we moeten laten!
