In april stellen wij op lokaal niveau de uitgangspunten voor de begroting van 2020-2023 vast. 
De volksvertegenwoordigers, de gemeenteraad dus, moeten dan zorgvuldig afwegen waar we het beschikbare geld de komende jaren aan uit gaan geven. Gemeentebelang vindt het belangrijk dat de gemeente zich tijdens deze paasdagen niet gaat gedragen als kerstman en gaat strooien met cadeau’s maar toch zorgt dat alle inwoners en organisaties aan hun trekken komen. Nou lijkt dat niet zo’n uitdaging want “het gaat goed met ons allen”. Dat zeggen tenminste alle politici en economen. “Wel wat minder als de afgelopen jaren, maar het kon ook niet zo door blijven gaan”. In de regel wordt dan bedoeld dat het economisch goed gaat en dat de meeste mensen goed of meer dan goed kunnen rondkomen. Hoewel we allen weten dat er toch een grote groep mensen is die het wat lastiger heeft kan je inderdaad denk ik wel zeggen dat wij het qua welvaart in zijn algemeenheid redelijk voor elkaar hebben. Zeker als je dit vergelijkt met landen buiten Europa is onze welvaart boven gemiddeld.
De teleurstellende conclusie die ik na mijn studie economie heb getrokken is dat, ondanks alle gangbare macro- en micro-economische modellen, de economische trend het meest bepaald wordt door het gevoel dat we als samenleving hebben. Als we met z’n allen om welke reden dan ook bepalen dat we een goed gevoel hebben bij de ontwikkelingen om ons heen zijn we blij, gaan we meer uitgeven en investeren en fleurt de economie op. Als we daarentegen niet tevreden zijn met de maatschappelijke ontwikkelingen zitten we voor we het weten in een economische depressie.
Zie daar mijn inziens de grote uitdaging voor de huidige tijd: het gaat materieel en dus qua welvaart goed maar er zijn veel zorgen over ontwikkelingen die ons welzijn bepalen zoals het klimaat, politieke spierballentaal, migratie, jongeren- en ouderenzorg etc.. Net zoals er een paar jaar geleden er eigenlijk geen economische rede aan te geven was waarom we de recessie ineens achter ons lieten is er nu geen rationele reden om er weer in te belanden. Echter door het gerommel op Europees en landelijk niveau met genoemde thema’s neemt ons gevoel van welzijn (zie onder andere de cijfers van het sociaal cultureel planbureau) sterk af.
Zie hier de uitdaging voor de politiek: het vinden van een goede balans tussen welzijn en welvaart. Armoede en welzijn gaan niet goed samen maar welvaart alleen is zeker niet genoeg om ons gelukkig te maken. Als er veel zorgen en ontevredenheid is over onderwerpen als klimaat, migratie en zorg praten we ons zelf zo weer een volgende economische recessie in en dat gaat ook weer ten koste van het welzijn. Wij gaan ervoor om in Nunspeet, tijdens behandeling van de uitgangspunten voor de begroting 2020-2023, het goede voorbeeld te geven door te zorgen dat wij een goede balans vinden tussen het wonen en werken in een fijne leefomgeving en een inclusieve samenleving waarin iedereen meedoet en voldoende middelen heeft om zichzelf te kunnen ontplooien. Iemand moet, ook al is het op kleine schaal, toch het goede voorbeeld geven?
