Nunspeet is een welvarend dorp. Het is goed wonen, werken en verblijven voor bijna iedereen.
Zelfs voor veel vluchtelingen vanuit Oekraïne die we met elkaar ‘in no time’ hebben weten te huisvesten.
Met name dankzij de organisatie Nunspeet biedt Onderdak! Dat zegt genoeg over de gemeenschapszin en dat we er zijnvoor elkaar.
Het nieuwe raadsbrede akkoord wat recent is ondertekend heeft de titel: Samen meer voor elkaar!
En dat woordje Meer wil ik er toch even uithalen. Want er is één doelgroep binnen onze gemeente die, wat Gemeentebelang betreft iets meer zou mogen hebben. In ieder geval in aandacht, begrip en ondersteuning. Onze zogenaamde hangjongeren. Ze zijn er nu eenmaal. Velen van ons kijken naar deze jongeren als zijn het nietsnutten, raddraaiers en ongecontroleerde gebruikers. En voor een klein deel zal die vlieger misschien ook wel op gaan maar de werkelijkheid is toch echt anders. En daar komt bij, het zijn wel onze kinderen!
Als we het over gemeenschapszin en ‘de schouders er onder zetten’ hebben dan moeten we er ook zijn voor deze groep. Geef ze gewoon een bankje! En daarmee bedoel ik ook dat we een plek (of een paar plekken) moeten realiseren waar deze gasten bij elkaar mogen komen. Laten we het gewoon faciliteren. Een beschutte plek waar ze bij elkaar mogen komen en waar ze zich ook nog geaccepteerd voelen. En de echte raddraaiers die alleen maar willen slopen en overal tegenaan trappen…..ja, die zijn er ook. Alhoewel ik er ook van overtuigd ben dat zij niet zo geboren zijn maar dat ze gewoon pech hebben gehad. Ook hen moeten we ondersteunen. Soms met consequenties, handhaving of repressie. Maar we laten niemand vallen.
Gelukkig is er in de raad besloten dat we aan de slag gaan met het IJslandse preventie model. Maar voordat daar de eerste aantoonbare resultaten er zijn hebben we nog een lange weg te gaan.
Na een bezoek aan straathoekwerk is het ons duidelijk geworden dat het contact met deze jongeren steeds moeilijker wordt. Straathoekwerk kan echt wat met deze gasten maar dan moeten we het wel faciliteren zodat de jongeren weer het vertrouwen kunnen krijgen in ons en in het straathoekwerk.
In een commissievergadering heb ik het college meegegeven dat we het wel voor elkaar krijgen om binnen een paar weken 250 vluchtelingen te huisvesten maar een paar fatsoenlijke bankjes voor onze jongeren krijgen we niet van de grond. Hoe dan?
Namens Gemeentebelang,
Martin Juffer
