Er wordt de laatste maanden veel over de Stationsomgeving geschreven. Logisch natuurlijk, want het is een omvangrijk project wat volgens mij nooit echt stil ligt. En tussen dit grote project door loopt de route die veel mensen in Nunspeet maar ook van buiten Nunspeet brengt van A naar B. Wat mij betreft is deze route prima aangelegd. Ik moet er niet aan denken dat ik vanuit Vierhouten 3 jaar gebruik moet maken van de A28- Eperweg om in het centrum van Nunspeet te komen. Maar het is ook een route die soms wat geduld van de gebruikers vraagt.
Komend vanuit Vierhouten sluit je in het slechtste scenario bij Camping De Tol achteraan in de file tot de spoorwegovergang. Gelukkig gebeurt dit niet dagelijks en als het gebeurt dan is het vaak nog een samenloop van omstandigheden. Landbouwvoertuigen, een 45 km auto, noem maar op. Maar als elke automobilist zich normaal aan de regels houdt en niet denkt dat hij of zij op de gekste manieren nog een auto in moet halen is er weinig aan de hand. En mocht je niet tegen langzaam rijden kunnen pak dan een stukje A28 en maak gebruik van de afrit Epe-Nunspeet. Volgens mij bereik je weinig tijdwinst maar je kunt wel doorrijden.
Als je tot de eerste rotonde door mag rijden staan daar dikwijls een aantal auto’s vanaf het transferium. Auto’s die ook graag richting Nunspeet willen of richting de A28, Vierhouten/Elspeet maar die niet de kans krijgen om op de rotonde te komen. Na het spoor (let altijd op dat je niet op het spoor stil komt te staan) krijg je de auto’s vanaf de F.A.Molijnlaan die aan willen sluiten en als laatste het verkeer vanaf of naar de Stationslaan. Bijna al dit verkeer moet via de nieuw aangelegde ovonde (ovale rotonde) zijn of haar weg vervolgen. Weet je wat me dan opvalt? Hoeveel bestuurders één of twee auto’s in laten voegen.
Met deze tolerante houding naar elkaar rijdt het verkeer aan alle kanten (een beetje) door. We krijgen geen grote files en iedereen is blij. Dit doet me denken aan Curacao. Al een aantal jaren gaan we op bezoek bij vrienden in combinatie met vakantie naar dit prachtige eiland. De eerst keer dat ik daar zelf een auto bestuurde zat ik me af te vragen hoe de voorrangsregels waren. Het was me al verschillende malen opgevallen dat iedereen, over het algemeen, heel relaxt rijdt en daar waar het kan medeweggebruikers laten oversteken of aanschuiven. Een knikje of het opsteken van je hand is genoeg om voorrang te krijgen.
Hoe driftig de bewoners van Curacao soms zijn, zo chill zijn ze in het verkeer: Poco Poco (langzaam). Uiteraard is niet iedereen die mening toegedaan maar het is wel iets wat me elke keer weer opvalt. Deze mentaliteit valt me (soms) ook op rond de Stationsomgeving. Ik wil via deze blog mijn medeweggebruikers dan ook vragen een beetje tolerant met elkaar om te gaan.
Laat eens een auto voorgaan, sta niet meteen te toeteren als iemand de weg niet weet. Dit geld niet alleen voor de autobestuurder. Ook de fietser kan zich wel eens wat toleranter opstellen en niet met de blik op oneindig doorfietsen als je voorrang hebt. Eén klein tikje van een auto omdat de bestuurder niet alles overziet kan grote gevolgen hebben.
Samen meer voor elkaar ! De titel van ons raadsakkoord, maar geldt ook zeker in het verkeer.
Ans Pluim
