Volgende week vrijdag is het de dag van de mantelzorger. Is het nodig, zo’n dag om de mantelzorger in het licht te zetten? En wanneer ben je eigenlijk mantelzorger?
De definitie van onze Haagse leiders is als volgt; U geeft mantelzorg als u voor iemand zorgt in uw omgeving. U doet dit vrijwillig, omdat u een sociale relatie met die persoon heeft. Zoals met een familielid, vriend of buren.
Zelf werd ik door omstandigheden mantelzorger van een 90-jarige dame, van oudsher een vriendin van de familie. Een dame zonder nog in leven zijnde familie, zonder kinderen. Met liefde vervul ik deze rol of misschien beter taak; ik kan zeggen dat het best intensief is. Wat vaak vergeten wordt is dat het vrijwillig is, maar niet vrijblijvend. Afhankelijk van de zwaarte van de zorg voor een dierbare, ben je op de voorgrond en/of wat meer op de achtergrond
24/7 mantelzorger. Gelukkig is het wel dankbaar werk en maak je, hoe klein ook, het verschil in iemands leven.
Als mantelzorger rol je er vaak zomaar in, dient de gevraagde zorg zich niet aan maar staat het ineens voor de deur. Daarbij gaan we ervan uit dat een mantelzorger volwassen is. Helaas is dat niet altijd het geval. In ons land zijn er ook jonge mantelzorgers, Kinderen met een Ouder met Psychiatrische Problematiek, de zogenaamde KOPP-kinderen. Zij zorgen, vaak onzichtbaar, voor een ouder. Door de rust te bewaren, lief te zijn, taakjes in het huishouden te doen of een boodschapje, zorgen zij er mede voor dat het gezin door blijft draaien. Daarnaast zijn er naast de KOPP-kinderen natuurlijk ook kinderen of jongeren die zorgen voor een ouder die misschien chronisch ziek is of lichamelijk beperkt.
Nederland telt zo’n vijf miljoen mantelzorgers, zij doen voor of achter de schermen belangrijk werk, voor hun dierbare en medemens, maar soms ook ter ondersteuning van de professionele zorg.
Terugkomend op mijn vraag; Is het nou nodig, zo’n dag voor de mantelzorg? Jazeker! Deze mensen moeten we koesteren, in het licht zetten en bemoedigen. In het bijzonder hierbij een pluim voor alle jonge(re) mantelzorgers, die het toch allemaal maar doen.
Daniëla Koster
