Afgelopen donderdag hebben alle partijen in de gemeenteraad het raadsakkoord getekend. Geen coalitie, geen oppositie, maar met alle partijen in de raad de schouders eronder. Een document op hoofdlijnen, waarin we samen afspreken wat we de komende vier jaar willen bereiken. Hoe we dat gaan doen, daarover komt de discussie weer terug in de raad, waar deze hoort. Bovendien gaan ook álle partijen plaats nemen in het college, iedereen levert dus een wethouder, waarbij de twee kleine partijen samen een wethouder leveren.
‘Samen meer voor elkaar’ staat voor samenwerken om meer voor elkaar te krijgen. Maar óók om samen meer voor elkaar te dóen. Zorgen dat iedereen in Nunspeet erbij hoort, meetelt, meedoet. Samen zijn we een stem voor álle inwoners, voor samenleven, voor recht doen, voor goed wonen en een groene, sociale en open samenleving (om maar even alle verkiezingsslogans erbij te nemen).
We gaan even naar Den Haag. Na de verkiezingen van 2021 moest er geformeerd worden. We kennen het verloop allemaal: bijna 300 dagen gedoe, functie elders, chagrijn, blokkades en soms rotte vis. En het uiteindelijke resultaat: weinig verandering. Ik ben er trots op hoe we in Nunspeet hebben laten zien hoe het anders kan: iedereen praat en doet mee. Trots op hoe we in Nunspeet wél tot bestuurlijke vernieuwing kunnen komen die past bij onze tijd. Door álle partijen hun inbreng te laten doen in het akkoord en vervolgens ook álle partijen een plek te geven in de uitvoering, het college, zijn ook álle inwoners maximaal vertegenwoordigd in de gemeentepolitiek. Uniek!
Het was wel even omschakelen. Als grootste partij mocht Gemeentebelang het voortouw nemen in de onderhandelingen en sprak met alle partijen. Dat waren constructieve gesprekken waaruit al snel duidelijk werd dat het heel goed mogelijk was om, in plaats van zoeken naar een klassieke coalitie, er met álle partijen uit te komen. Ik zal toegeven: ook ik moest best even wennen aan het idee. Na de forse verkiezingsoverwinning van Gemeentebelang vroeg het een andere manier van politiek denken om met alle partijen, op een min of meer gelijk speelveld, tot deze unieke samenwerking te komen. In Nunspeet hadden we al langer de gewoonte om niet vanuit macht te werken, maar sámen te werken. Dit is denk ik de ultieme vorm daarvan. Maar om tot zo’n resultaat te komen, moet je wel de geijkte politieke reflexen even uitschakelen. Dat geldt net zo goed voor de grootste als de kleinste partij.
En natuurlijk, dat is met vijf raadsfracties gemakkelijker dan met twintig Tweede Kamerfracties, maar vraagt onverminderd politieke moed en inzet van alle betrokken partijen. Want van iets dat verfrissend en nieuw is, weten we immers niet precies hoe de inwoner daarop reageert. Ik heb het volste vertrouwen dat dit, voor alle inwoners en alle stemmers, een bestuursvorm is die bij Nunspeet past, maar het is dus nu aan ons allemaal de taak om dat ook te laten zíen. En wat dat betreft komt er een grotere verantwoordelijkheid bij de raad, waar juist méér debat zal gaan plaatsvinden. We hebben immers vastgelegd wát we willen bereiken, maar het hóe wordt bepaald in de raadszaal.
Gemeentebelang is een partij voor, een stem voor, álle inwoners en dat herhalen we keer op keer. Met het raadsakkoord ‘Samen meer voor elkaar’ geven we daar, met alle partijen en dus met alle inwoners, écht invulling aan.
Pieter-Jan van Rossen
